ΓΙΑ ΠΟΛΛΑ ΧΡΟΝΙΑ η σχέση μου με τη ροκ μουσική και με το τραγούδι ήταν ένα «φλερτ» που ποτέ δεν προχώρησε αν και θα το ήθελα. Φοβόμουν νομίζω μην τυχόν ξεφύγω από το στόχο μου, την κλασική κιθάρα. Όταν κατάλαβα πως είναι όργανο λαϊκό όλα έγιναν εύκολα. Το μόνο πρόβλημα ήταν πως απ' όσο ήξερα δεν υπήρχε ροκ μουσική για το είδος της κιθάρας που έπαιζα. Έτσι αποφάσισα να κάνω μόνος μου αυτό το πείραμα, και μάλιστα από πλεονεκτική θέση. Είχα όλη την άνεση και την πολυτέλεια να γράφω για το κέφι μου. Έπιανα την κιθάρα, αυτοσχεδίαζα κι ότι μου άρεσε το έγραφα. Για την πρώτη πλευρά του διάκου διάλεξα μερικά από τα πιο αγαπημένα μου κομμάτια Κι αν τα ονομάζω ροκ μην το πάρετε στα σοβαρά. Μπορεί και να μην είναι. Άλλωστε η μουσική γράφεται για να την ακούμε και όχι για να. μιλάμε γι' αυτήν. Ένα πράγμα όμως μπορώ να πω με σιγουριά: πως τα κομμάτια αυτά είναι ρυθμικά.

Τα έντεκα τραγούδια της δεύτερης πλευράς διασκεύασε για δυο κιθάρες ο Len Williams. Αποφάσισα μάλιστα, να παίξω ο ίδιος και τις δύο κιθάρες. Δεν ξέρω αν έχει ξανακάνει κανείς αυτό το πείραμα, εγώ πάντως δεν πρόκειται να το επαναλάβω εύκολα. Γιατί το ταίριασμα με τον εαυτό μου ήταν πιο δύσκολο απ' όσο νόμιζα στην αρχή. Κι αν ακούσετε πουθενά πως «τίποτα καλύτερο από μια κιθάρα εκτός ίσως από δύο», θα πρέπει να το πιστέψετε μόνο αν πρόκειται για δύο κιθαριστές.

Τα κομμάτια On the Rocks No 5, Out of the Blue και τις 9 Περιλήψεις αφιερώνω στον φίλο μου Ηρακλή Πετσάλα που πρώτος εκείνος τα άκουσε.

Θέλω να ευχαριστήσω τον Κώστα Πρικόπουλο γιο την ηχογράφηση και την Αθηνά Μος για το εξώφυλλο του δίσκου.